نقاش حسنک کجایی؟ - وبلاگ نیما

به گزارش وبلاگ نیما ، پاسداشت یاد و نام بزرگان و مفاخر کشور راهی است برای الگوسازی؛ راهی که یاری می کند جوانان با زیست علمی و شخصی این عزیزان آشنا شوند و با الگوگیری، راه پُرتلاش و پُرافتخار آن ها را ادامه دهند. بنیاد ملی نخبگان از چند سال قبل اقدام به برگزاری مراسم تکریم از نخبگان و مفاخر معاصر ایران زمین در سراسر کشور نموده است که گزارش آن در بولتنی به نام طواف شمع و نشریه ای به نام هنرنامه منتشر شده است. بازخوردهای این اتفاق مبارک باعث شد تا خبرنگاران با همکاری بنیاد ملی نخبگان تصمیم به درج برشی از زندگی شخصی و حرفه ای این بزرگان زیرِ نام قاب روایت کند. این مجموعه به قلم محسن شاه رضایی نوشته شده و تقدیم به خوانندگان خبرنگاران می گردد.

متن این شماره قاب روایت به توضیح زیر است:

زینت اوراق بود آنچه او صورتگری می کرد و تصویری خیال انگیز می شد آنچه با رنگ و قلم بر کاغذ و بوم نقش می داد. نقاش حسنک کجایی؟ و چوپان دروغگو، مرد خاطره انگیز کودکی های ما، نقاشی را از کودکی شروع نموده بود. با خط خطی کردن دیوار همسایه ها. می گفت خطی که در بچگی بر دیوارهای مردم کشیده است، هنوز هم در امتداد زندگی اش جاری است و معلوم نیست انتهای آن کجاست. نقاش تصاویر دوست داشتنی کتاب های درسی، دلبسته بوم های کاه گلی بود و معماری خانه های کویری. مردی گرم و صمیمی که هنر را می شناخت و با مکتب های مختلف آن آشنا بود.

آثار او از نقاشی های طرب انگیز بچگانه گرفته تا کاه گلی ها، سقاخانه ها، زندگی عشایر و فضاهای شبانه، جاودانه گشته اند که در آن ها عشق به انسان و هویت اصلی او موج می زند. هنرمند و نقاش نامی، پرویز کلانتری، به ایران و ایرانی عشق می ورزید و این عشق در آثارش بازتابی وسیع داشت. تابلوی شهر ایرانی از نگاه نقاش ایرانی اثر مشهور اوست که در مقری از مقرهای سازمان ملل قرار گرفته است.